Chronologie van het toeval

Waar 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls de kijker heen zal leiden, maakt Michael Haneke aan het begin van zijn film met een droge tekst al duidelijk: een 19-jarige student die in een bank drie mensen doodschiet, waarna hij in zijn auto de hand aan zichzelf slaat.
Wat volgt zijn de gefragmenteerde levens van mensen die elkaar aan het eind van de film treffen in die bank, inclusief de student die doordraait als hij geen geld heeft voor de benzinepomp.
In de film lijken hun alledaagse levens onafwendbaar te leiden naar dat noodlottige moment, in werkelijkheid was het slechts het toeval dat hen samenbracht.

Dubbelhartig

Fietste op een vrijdagmiddag Kees 't Hart zomaar voorbij, - zwarte fiets, stekeltjes, rond brilletje. Langs Maison de Bonneterie zoefde hij het Buitenhof op.
Zelf belandde ik even later in de Passage. In de boekhandel die daar zit, kwam ik Kees 't Hart alweer tegen, in de kast met Nederlandse poëzie, zonder vervoermiddel, maar ook zonder bril en kapsel. Maar wel achterin een nieuwe uitgave van de Verzen van Herman Gorter, waarbij hij het nawoord schreef.

Miles Davis speelt klarinet

In a million little pieces van James Frey vertelt de gelijknamige hoofdpersoon over zijn verblijf in een verslavingskliniek. Hij maakt kennis met zijn nieuwe kamergenoot, een drankzuchtige rechter uit New Orleans.

What's your name?
James.
Hello James, my name's Miles.
Like Miles Davis?
Exactly like Miles Davis.
Exactly?
Yes.
Your name is Miles Davis?
Yes, it is.
I laugh.
You play the trumpet?
No, I play the clarinet.

Afscheidskus

Een man liep op het vliegveld Newark waar hij niet mocht lopen: hij wilde zijn vertrekkende vriendin een afscheidskus geven. Zou de paniek die ontstond net zo groot zijn geweest als er een paar dagen eerder geen Nigeriaan een vliegtuig had proberen op te blazen?