Het leven draait door

Psychiater Hans Keilson (100) is hard op weg een ster te worden sinds in The New York Times stond dat hij een genie is en zijn romans Komedie in mineur (1947) en In de ban van de tegenstander (1959) meesterwerken.
Dus mocht hij in De Wereld Draait Door, 77 jaar na zijn debuut Das Leben geht weiter.

Coetzee is niet te vertrouwen

Gerrit Krol vertelt in De oudste jongen over zijn eigen leven. Krolvorser Ad Zuiderent komt er tot zijn verbazing achter dat de schrijver voor sommige anekdotes niet uit zijn eigen leven put, maar uit dat van anderen. Krol vertelt dus niet de waarheid over zichzelf en Zuiderent valt van zijn stoel!

Hij heeft vast niet Summertime. Scenes from Provincial Life van J.M. Coetzee gelezen. In dit boek doet een biograaf onderzoek naar de tijd die de inmiddels overleden schrijver John Coetzee in de jaren zeventig als leraar doorbracht in Kaapstad. Het boek bestaat grotendeels uit interviews met mensen die Coetzee vlak voor zijn doorbraak als schrijver gekend hebben.
De biograaf zegt zich vooral te baseren op de gesprekken omdat hij de dagboekaantekeningen van Coetzee niet vertrouwt - "not because he was a liar but because he was a fictioneer." Hij verzint de heleboel dus maar bij elkaar!

Maar dan zijn de gesprekken over de dode schrijver John Coetzee die de levende schrijver J.M. Coetzee optekent in Summertime toch ook niet te vertrouwen? Vast niet, want een van zijn oud-collega's geeft in haar interview met de biograaf duidelijk weer hoe Coetzee aankeek tegen de beschrijving van het eigen leven: "He believed our life-stories are ours to construct as we wish, within or even against the constraints imposed by the real world."

Maar misschien speelt de schrijver J.M Coetzee wel dubbelspel en schept hij juist afstand tot het romanpersonage John Coetzee omdat hij alles wat hij over zijn alter ego laat opschrijven juist wel heel erg waar is!

Kees en Mark getweeën

In een winkel vol afgeprijsde boeken trof ik het een na laatste boek van Kees 't Hart, De krokodil van Manhattan. Die kon ik niet laten liggen.
In een winkel vol nieuwe boeken een paar meter verderop, bleek De krokodil van Manhattan het op twee na laatste boek van Kees 't Hart te zijn, want daar vond ik zijn nieuwe verhalenbundel Engelvisje. 'Angelfish' was de benaming van Mark Twain voor de jonge meisjes met wie hij tegen het eind van zijn leven vriendschappen sloot.
In het titelverhaal bezoekt de ik-persoon Elmira, waar Mark Twain woonde en ook begraven ligt. "Ik werkte aan een roman, De kokodil van Manhattan, waarin hij een rol moest spelen en ik wilde hier rondkijken om de sfeer te proeven."

Huilen in Den Haag

Perscentrum Nieuwspoort hangt vol met foto's van politici die het huilen nader dan het lachen staat. Huilen met een grimlach, leed rondom het Binnenhof, heet de tentoonstelling, onderdeel van de manifestatie Huilen in Den Haag.
Aan de wanden van Nieuwspoort is vast nog wel een lege plek voor de sippe gezichten van CDA'ers, hemelsbreed een paar meter verderop, die hun partij uit elkaar zien vallen.