zondag 31 mei 2009

Fijne uitstorting

De vrijdag voor Pinksteren nam ik afscheid van mijn collega's door ze "een fijne uitstorting" te wensen. Het toeval wilde dat een andere collega dat een paar kilometer verderop en twee uur eerder ook had gedaan, letterlijk. Zegt het voort: dan wordt 'fijne uitstorting' wellicht gemeengoed, zoals 'een zalig uiteinde, 'prettige feestdagen' en behouden Hemelvaart'' dat ook al sinds jaar en dag zijn.

vrijdag 29 mei 2009

De olifant van Saramago

Aangetrokken door de prachtige afbeelding van een olifant op de omslag, sloeg ik in een boekhandel De tocht van de olifant van José Saramago open. Ik las de eerste zin:

Hoe ongerijmd het ook klinken moge voor iemand die niet beseft hoe belangrijk gewijde, wereldlijke of onwettige bedden zijn voor een goed functioneren van het openbaar bestuur, de eerste stap van de uitzonderlijke tocht van een olifant naar oostenrijk, waarover we hier willen berichten, werd gezet in de koninklijke vertrekken van het portugese hof, min of meer op het tijdstip om te gaan slapen.

Niet echt een lekkere openingszin, maar goed dat ik 'm een dag later gewoon nog eens rustig kon lezen in de rubriek 'Eerste zin' in het boekenkatern van De Volkskrant. Het toeval wilde verder dat ik dezelfde dag een bericht las dat de Italiaanse uitgeverij Einaudi, in handen van Silvio Berlusconi, weigert een boek uit te geven: in deze essaybundel levert Saramago kritiek op de Italiaanse premier.

maandag 25 mei 2009

9-11 Whitman

Joseph O'Neill laat zijn roman Netherland voorafgaan door een citaat van Walt Whitman:

I dream'd in a dream, I saw a city invincible to
the attacks of the whole of the rest of the earth;
I dream'd that was the new City of Friends

Anders dan de flaptekst doet vermoeden is Netherland niet echt een post-9-11 roman, al speelt het verhaal zich grotendeels wel in het New York van na die datum af. Een van de twee andere na-11-september-romans die ik las (naast Extremely loud and incredibly close van Jonathan Safran Foer), Specimen Days van Michael Cunningham, is doordrenkt met Walt Whitman. Het motto:

Fear not O Muse! truly new ways and days receive, surround you,
I candidly confess a queer, queer race, of novel fashion,
And yet the same old human race, the same within, without,
Faces and hearts the same, feelings the same, yearnings the same,
The same old love, beauty and use the same