Singing head

Al die Michael Jacksonfans die na zijn dood opduiken. Zelfs een stijve minister meende toe te moeten geven dat hij bij zichzelf een neiging tot bewegen bespeurde bij muziek van de betreurde.

Gewetensvraag: hield ik van Michael? Eerlijk antwoord: nee. In het jaar van Thriller (1982) vulde de 30 kubieke meter van mijn studentenkamer zich met Japan, XTC en vooral Talking Heads, veel Talking Heads.

Zaterdag kwam een man bij Sigmund:

Man: Erg hè, van Michael Jackson.
S.: Ja
Man: Was u een fan van zijn muziek?
S: Eigenlijk niet. Ik luisterde meer naar de Talking Heads. Psycho killer qu'est que c'est.
Man: Logisch

Zoooooo'n neus

Hans uit Leedvermaak van Judith Herzberg, dat wordt bevolkt door Joodse personages, weet heel goed dat toeval alleen in het echte leven bestaat, maar in het verzonnen bestaan geen plaats heeft:

"Natuurlijk kan dat toeval zijn, maar ik vind het niet juist. Waarom die onbetrouwbare makelaar nou juist zo'n neus moet hebben. Ik bedoel natuurlijk, iedereen kan onbetrouwbaar zijn, met geld zeker, dus waarom niet iemand met een neus. Maar op toneel of in een verhaal daar is dat níet toevallig. Wij kunnen ons dat niet veroorloven, er zijn al zoveel vooroordelen, daar moeten wij niet aan meedoen."

Strijklicht

Een wandelingetje door de wijk, net voordat de duisternis valt. Schemerlampen aan, maar gordijnen nog niet dicht: een uitgelezen moment om vanaf de straat te bekijken hoe Nederland woont. Rookfauteuils rond bakstenen haarden, spaarzaam ingerichte huiskamers met boekenkast en kunst aan de wand. Kinderkamers vol speelgoed, puberhok met posters en pc.

Maar ook: vrouw gebogen over strijkplank in woonkamer, pal voor het raam. En twee passen verder: man naast strijkplank in woonkamer, pal voor het raam. Even de gedachte: na een huwelijk van jaren strijken man en vrouw apart, gescheiden van plank en ijzer.

Zouden deze buren weten dat ze veel meer gemeen hebben dan de straat waarin ze wonen?

Tussen de kaken van het toeval

Geloof in dom toeval of stomme pech kan bijzonder goed zijn voor de gemoedsrust. In De loop van de kleine planeten van Andrew Sean Greer maakt een groep astronomen die een komeet bestudeert een ongeval mee: een kind valt dood.

Er was iets ingestort en het had een leven gekost. Een groep kunstenaars, dansers en dichters zou zichzelf nooit een verschrikkelijk toeval hebben verweten, maar deze wetenschappers meenden dat ze het toeval in hun greep hadden. Zoals dierentemmers hielden ze hun hoofd maar al te graag tussen zijn kaken.

Met open ogen kiezen

In Der Vorleser van Bernhard Schlink gaat de hoofdpersoon bij zijn vader te rade nadat hij in een rechtszaal zijn vroegere geliefde op een lange gevangenisstaf ziet afstevenen. Ze weigert er voor de rechter voor uit te komen dat ze niet kan lezen en schrijven. Een document dat haar als hoofdschuldige van een oorlogsmisdaad aanwijst, kán niet van haar hand zijn. Moet de hoofdpersoon uit de school klappen over haar analfbetisme om haar te redden?
Ouders weten altijd beter dan kinderen wat goed voor hen is, antwoordt vader.

Aber bei Erwachsenen sehe ich schlechterdings keinerlei Rechtfertigung dafür, das, was ein anderer für sie für gut halt, über das zu setzen, was sie selbst für sich für gut halten.

Maar ook: Wenn man weiss, was für den anderen gut ist und dass er die Augen davor verschliesst, muss man versuchen, ihm die Augen zu öffnen.

In de Universiteitskrant van de Rijksuniversiteit Groningen vat hoogleraar gezondheidsrecht en advocaat Joep Hubben het nog eens handzaam samen als het gaat om de weigering van Sylvia Millecam haar borstkanker door een gewone arts te laten behandelen. Zij vertrouwde op Jomanda en andere alternatieve genezers.

Ik ben er voor dat mensen hun eigen keuzes mogen maken, maar wel op basis van juiste informatie.