Robert Jasper Grootveld overleeft levensloop net

Net toen ik ooit op een rustige werkochtend zat te peinzen over een opfrisbeurt van een wat stoffig portret van PvdA-Kamerlid Karin Adelmund, kwam het bericht van haar overlijden binnen. Voor het schrijven van levenslopen kies ik doorgaans oude bekenden, zodat de biografie die klaar staat voor publicatie binnen afzienbare tijd als necrologie de wereld in kan (al kun je daar nooit zeker van zijn: de collega die 25 jaar geleden de biografie van Johan Heesters schreef, zit er nog steeds aan te schaven!).

Dat Adelmunds portret al schrijvende in een overlijdensbericht veranderde is een sterk staaltje. Toen ik mij aan de volgende oude bekende zette, hield ik mijn hart vast, maar Elisabeth Eybers heeft mijn portrettering van haar dichtersleven tenminste nog enkele jaren overleefd.

Robert Jasper Grootveld was minder tijd beschoren. Afgelopen nacht gaf de anti-rookmagiër de geest in een verpleeghuis in Amsterdam, 76 jaar oud. Zijn biografie, Magiër van een Nieuwe Tijd. Het leven van Robert Jasper Grootveld, lag nog maar net in de boekwinkels.

RTL Nieuws gelooft (niet) in toeval

Ach ja, als RTL Nieuws behalve het nieuws ook Stomtoevalligerwijs volgt, waren ze niet zo stom geweest een verwaarloosbaar incident met een KLM-vliegtuig te melden, op de avond van de crash van vlucht TK1951 Turkish Airlines vlak voor de Schipholse Polderbaan:

Wielen
Een half uur na de ramp met het toestel uit Istanbul, kwam er nóg een toestel in de problemen. Een vliegtuig van KLM kreeg kort na vertrek vanaf Schiphol een hydraulisch probleem aan een van de wielen. De piloten besloten terug te keren naar de luchthaven. Daar is het toestel veilig geland


http://www.rtl.nl/(/actueel/rtlnieuws/binnenland/)/components/actueel/rtlnieuws/2009/02_februari/25/binnenland/0225_1900_tweede_vliegtuig_geluid.xml
Of misschien juist wel...

Toeval bestaat, maar je moet het wel zien

Toeval bestaat. Maar alleen als je er oog voor hebt. De wereld voegt zich kennelijk naar de blik die we er op werpen.

Neem nu vliegtuigongelukken. Na een gruwelijke crash met veel slachtoffers en een onvindbare zwarte doos, schijnt het luchtruim in de greep van noodlottig toeval: als er niet nog een toestel uit de lucht valt, glijden ze wel her en der van de landingsbaan of is een doorstart is niet te vermijden. Het haalt allemaal de krant.

Maar noodlot, of toeval?

Na die ene grote ramp ziet de wereld er voor de krantenmaker even heel anders uit: in de krantenkolommen is opeens plaats voor incidenten die normaal gesproken meteen worden verwezen naar een vergetelheid die het kleine grut nog even bespaard wordt.

Buiten het blikveld van de krantenmaker zou de reeks van toevalligheden niet zijn voorgevallen. Voor een kind dat zijn ogen sluit houdt de wereld ook op te bestaan. De wereld voegt zich naar de blik die we erop werpen.

Beauty is in the eye of the beholder, evenals de veiligheid van de burgerluchtvaart dus. En het toeval.

Kleintje toeval

Waar is die Club van 100 toch gebleven, klonk het laatst op een vrijdagmiddag, dat televisieprogramma van mensen die medemensen een dienst verlenen en zich laten betalen met een wederdienst? Geen idee, tot diezelfde avond Joost Prinsen Met het mes op tafel het antwoord gaf: de Club van 100 heeft nu Club RVU . Het tv-programma dat begon als een website is weer terug bij af: een website: http://clubvan100.rvu.nl/

Panorama

In de Verzamelde Gedichten van Jean Pierre Rawie trof ik een oude bekende: 'Idylle' uit de bundel Woelig stof.


Het regende toen ik de trein betrad
die mij zo vaak uit steeds dezelfde steden
door steeds eenzelfde regen had gereden
naar steeds dezelfde noordelijke stad.

Vermoeid uit mijn gedachten weggegleden
had ik een vaag soort halve slaap gevat:
mijn niet meer te traceren levenspad
verloor zich in een anoniem verleden.

Toen naderde de trein de brug, en uit
een halve droom schoot ik ten halve wakker;
wat laatste druppels waaiden van de ruit.

Ik zag: de IJssel stroomt nog naar de zee.
Gods licht beschijnt Gods water en Gods akker.
In groene uiterwaarden graast het vee.


Ooit vielen onze thuisreizen samen, naar dezelfde noordelijke stad over die twee overzijden die we onvermijdelijk passeerden bij Zwolle, maar al jaren geleden heeft mijn thuisreis zich in tegenovergestelde richting verlegd, over het naastgelegen spoor, naar datzelfde westelijke dorp dat zich ondanks het gemis van een rivier al eeuwen een stad laat noemen (want door echte stad ligt stroom tenslotte een rivier, niet waar, met een Rive Gauche, en Rive Droite, Amsterdam Noord tegenover Rotterdam- Zuid, Boeda en Pest).

Maar nog steeds kijk ik evenals de dichter op uit boek of krant als de spoorbrug nadert, voor een blik over de rivier, stroomafwaarts naar die andere brug, geflankeerd door uiterwaarden, of stroomopwaarts, waar de stroom nog veel smaller lijkt.

En tussen Arnhem en Nijmegen wissel ik altijd van stoel voor beurtelings de beste terugblik op de stuwwal en de uiterwaarden langs de Rijn en een vooruitblik op het Valkhof, de Waalkade en de Stephanuskerk.

Maar wat kan er tippen aan de boog die de Deutsche Bahn over de Elbe bij Dresden maakt, met het panorama van de Altstadt: (Frauenkirche, Semperoper, Zwinger, Kathedrale) de facade voor de volgebouwde verwoesting waar de stad al sinds 14 februari 1945 uit bestaat. Dresden is een Cinecitta, een stad als een filmdecor waar je pardoes uitloopt als je de verkeerde hoek omslaat: de wandelaar die aan het eind van de fameuze Elbe-oever even een stukje doorloopt stuit op een drukke doorgaande weg die tussen DDR-kantoren naar nog meer DDR-kantoren voert. De Neumarkt is het niemandsgebied tussen herbouw en nieuwbouw, waarin de webcam wijselijk langs de herbouw draait.

Het toeval wilde dat nog geen tien minuten na de gedachtentrein die Jean Pierre Rawie in gang had gezet, een bericht met de volgende strekking uit het radiotoestel klonk:


Neonazi's herdenken bombardement Dresden

DRESDEN (ANP/DPA) - In Dresden is zaterdag herdacht dat een Brits-Amerikaans bombardement in de nacht van 13 op 14 februari 1945 het centrum van de Duitse stad verwoestte. Naar schatting 35.000 mensen kwamen bij de luchtaanval om het leven. Ongeveer 6000 neonazi's uit binnen- en buitenland grepen de gelegenheid aan voor een mars door de stad.

Een grootschalig opgezette politiemacht probeerde de circa 10.000 linkse tegendemonstranten uit de buurt te houden van de neonazi's. Toch vonden er enkele ongeregeldheden plaats waarbij meerdere mensen gewond raakten.

Niet veel later die avond sprak ik een meisje dat een half jaar in de Visserstraat had gewoond in dezelfde noordelijke stad waar de dichter altijd naar terugkeerde, naar zijn huis in...... de Visserstraat.

Stomtoevalligerwijs

Stomtoevalligerwijs trof ik een weblog onder deze naam nog niet aan. Zal wel geen toeval wezen.