Panorama

In de Verzamelde Gedichten van Jean Pierre Rawie trof ik een oude bekende: 'Idylle' uit de bundel Woelig stof.


Het regende toen ik de trein betrad
die mij zo vaak uit steeds dezelfde steden
door steeds eenzelfde regen had gereden
naar steeds dezelfde noordelijke stad.

Vermoeid uit mijn gedachten weggegleden
had ik een vaag soort halve slaap gevat:
mijn niet meer te traceren levenspad
verloor zich in een anoniem verleden.

Toen naderde de trein de brug, en uit
een halve droom schoot ik ten halve wakker;
wat laatste druppels waaiden van de ruit.

Ik zag: de IJssel stroomt nog naar de zee.
Gods licht beschijnt Gods water en Gods akker.
In groene uiterwaarden graast het vee.


Ooit vielen onze thuisreizen samen, naar dezelfde noordelijke stad over die twee overzijden die we onvermijdelijk passeerden bij Zwolle, maar al jaren geleden heeft mijn thuisreis zich in tegenovergestelde richting verlegd, over het naastgelegen spoor, naar datzelfde westelijke dorp dat zich ondanks het gemis van een rivier al eeuwen een stad laat noemen (want door echte stad ligt stroom tenslotte een rivier, niet waar, met een Rive Gauche, en Rive Droite, Amsterdam Noord tegenover Rotterdam- Zuid, Boeda en Pest).

Maar nog steeds kijk ik evenals de dichter op uit boek of krant als de spoorbrug nadert, voor een blik over de rivier, stroomafwaarts naar die andere brug, geflankeerd door uiterwaarden, of stroomopwaarts, waar de stroom nog veel smaller lijkt.

En tussen Arnhem en Nijmegen wissel ik altijd van stoel voor beurtelings de beste terugblik op de stuwwal en de uiterwaarden langs de Rijn en een vooruitblik op het Valkhof, de Waalkade en de Stephanuskerk.

Maar wat kan er tippen aan de boog die de Deutsche Bahn over de Elbe bij Dresden maakt, met het panorama van de Altstadt: (Frauenkirche, Semperoper, Zwinger, Kathedrale) de facade voor de volgebouwde verwoesting waar de stad al sinds 14 februari 1945 uit bestaat. Dresden is een Cinecitta, een stad als een filmdecor waar je pardoes uitloopt als je de verkeerde hoek omslaat: de wandelaar die aan het eind van de fameuze Elbe-oever even een stukje doorloopt stuit op een drukke doorgaande weg die tussen DDR-kantoren naar nog meer DDR-kantoren voert. De Neumarkt is het niemandsgebied tussen herbouw en nieuwbouw, waarin de webcam wijselijk langs de herbouw draait.

Het toeval wilde dat nog geen tien minuten na de gedachtentrein die Jean Pierre Rawie in gang had gezet, een bericht met de volgende strekking uit het radiotoestel klonk:


Neonazi's herdenken bombardement Dresden

DRESDEN (ANP/DPA) - In Dresden is zaterdag herdacht dat een Brits-Amerikaans bombardement in de nacht van 13 op 14 februari 1945 het centrum van de Duitse stad verwoestte. Naar schatting 35.000 mensen kwamen bij de luchtaanval om het leven. Ongeveer 6000 neonazi's uit binnen- en buitenland grepen de gelegenheid aan voor een mars door de stad.

Een grootschalig opgezette politiemacht probeerde de circa 10.000 linkse tegendemonstranten uit de buurt te houden van de neonazi's. Toch vonden er enkele ongeregeldheden plaats waarbij meerdere mensen gewond raakten.

Niet veel later die avond sprak ik een meisje dat een half jaar in de Visserstraat had gewoond in dezelfde noordelijke stad waar de dichter altijd naar terugkeerde, naar zijn huis in...... de Visserstraat.