Toeval bestaat. Maar alleen als je er oog voor hebt. De wereld voegt zich kennelijk naar de blik die we er op werpen.
Neem nu vliegtuigongelukken. Na een gruwelijke crash met veel slachtoffers en een onvindbare zwarte doos, schijnt het luchtruim in de greep van noodlottig toeval: als er niet nog een toestel uit de lucht valt, glijden ze wel her en der van de landingsbaan of is een doorstart is niet te vermijden. Het haalt allemaal de krant.
Maar noodlot, of toeval?
Na die ene grote ramp ziet de wereld er voor de krantenmaker even heel anders uit: in de krantenkolommen is opeens plaats voor incidenten die normaal gesproken meteen worden verwezen naar een vergetelheid die het kleine grut nog even bespaard wordt.
Buiten het blikveld van de krantenmaker zou de reeks van toevalligheden niet zijn voorgevallen. Voor een kind dat zijn ogen sluit houdt de wereld ook op te bestaan. De wereld voegt zich naar de blik die we erop werpen.
Beauty is in the eye of the beholder, evenals de veiligheid van de burgerluchtvaart dus. En het toeval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten