Oude bekende

Op internet kwam ik dit weekeinde een oude bekende tegen die gewoon op de stoep bleek te staan in zijn eigen straat, in de Oosterpoort in Groningen.

De volgende dag hoorde kwam ik dezelfde oude bekende weer tegen, op een foto van de Groningse folkgroep Törf, Tussen Beide Markten, in het centrum van Groningen.

Slecht kind

Herman Koch kwam dinsdag op de televisie vertellen over Het Diner omdat hij met deze succesroman de NS Publieksprijs 2009 had gewonnen. Het gesprek kwam op het dilemma waar de hoofdpersonen in zijn roman voor komen te staan: wat doe je als je kind iets ergs heeft gedaan en je bent de enige die het weet. Met andere woorden: verlink je je eigen kind?
Diezelfde avond zag een moeder haar zoon op televisie. Opsporing Verzocht liet foto's zien van relschoppers op het uit de hand gelopen strandfeest Sunset Grooves in Hoek van Holland. De moeder belde meteen de politie met de boodschap dat ze haar zoon had herkend. De volgende morgen kwam ze hem op het politiebureau afleveren.

Gloomy Thursday

De bloemlezing uit Bob Dylans tweede seizoen van zijn radioprogramma Theme Time Radio Hour verwijst naar een hardnekkige stadsmythe over Gloomy Sunday (Szomorú vasárnap). Het lied van de Hongaarse pianist Rezső Seress (in het programma van Dylan uit de mond van Billie Holiday) stond in de Verenigde Staten bekend als de Hungarian Suicide Song. De sombere melodie en morbide tekst zouden velen de dood in hebben gejaagd. Maar de enige zelfmoord die met zekerheid met Gloomy Sunday kan worden verbonden is de dood van de componist zelf. Ook hier is de legende hardnekkig. The New York Times schreef dat Seress uit het raam was gesprongen van zijn apartement in Boedapest. Dat hij dit op een zondag deed, zoals de krant zijdelings meldde, kan nauwelijks toeval zijn geweest. Helaas, Seress' sterfdag is 11 januari 1968 en dat was toch echt een donderdag. Zijn geboortedag 3 november 1889 viel trouwens wel op een zondag. Wat voor weer het die dag in Boedapest was, laat zich raden.

Korte brief, lang afscheid

New York, voorjaar 2009. Tussen de opnames van de documentaireserie The New York Connection leest presentator Dirk van Weelden Peter Handke in het Engels, zo schrijft hij in zijn dagboek Een maand in Manhattan. Short letter, long farewell.
Ameland, zomer 1978. Tijdens het introductiekamp van de studie filosofie leest Martin Bril Peter Handke in het Duits. Der kurze Brief zum langen Abschied.

In zijn dagboek schrijft Van Weelden over zijn doodzieke vriend Bril. Niet veel later is hij dood. Dat Van Weelden in New York het boek leest dat Bril hem tijdens hun ontmoeting op Ameland aanprees, kan geen toeval zijn. Tenslotte besloten de twee op Ameland schrijver te worden.

Nobelbuurvrouw

Harry Mulisch en Herta Müller zijn geen van beiden nog langer favoriet voor de Nobelprijs voor Literatuur. Müller gaat de prijs binnenkort in ontvangst nemen, Mulisch' naam zingt al zo lang rond dat bijna niemand dit nog hoort.

Wellicht dat Mulisch toch weer in beeld komt bij het Nobelcomité nu de winnares van 2009 zijn buurvrouw blijkt te zijn. In de openbare bibliotheek staan de beide voormalige favorieten rug aan rug. Mulisch strekt zich uit over bijna een hele plank, Müller moet het doen met eenzame exemplaren van Hartedief (Herztier) en De vos was de jager (Der Fuchs war damals schon der Jäger).

Evenwichtskunst

Het is alweer even geleden, maar Leonard Cohen ging laatst op een podium in Valencia van zijn stokje toen hij 'Bird on a wire' aan het zingen was.