Erg veel zei ze niet, het meisje dat mij de sleutel van mijn appartement voor twee nachten in Wroclaw had gebracht. Met haar Engels was het nog behelpen, maar ze was best knap.
"It 's hot", dat wist ze dan wel te zeggen toen we in de woonkamer stonden, en trok haar jasje uit. Haar bloesje stelde niet zoveel voor, haar borsten lagen er prachtig bij.
Ze keek me aan, ik keek even terug, maar bleef druk zoeken in mijn portemonnee naar de juiste hoeveelheid zloty's, want ze wilde meteen afrekenen.
In De Welwillenden van Jonathan Littel maakt SS-officier Maximilien Aue kennis met de Poolse gastvrijheid als hij zijn intrek neemt in het Deutsches Haus in Lublin. Een Pools dienstmeisje komt zijn kamer binnen met twee dampende emmers.
"Ik wees naar de badkamer en zij liep erheen om de emmers neer te zetten. Omdat ze niet meer tevoorschijn kwam, ging ik kijken wat ze aan het doen was: ik trof haar halfnaakt, ontkleed tot aan haar middel. Verbluft staarde ik naar haar rode wangen, naar haar kleine maar fraaie borsten; met haar handen op haar heupen keek ze me strak aan en glimlachte uitnodigend."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten