Het zou best eens om 8.28 uur kunnen zijn geweest dat ik de volgende zinnen las: "When I saw the train down there helpless on its side like an old worm knocked off a plant, I began to laugh. But I held on to the fence very hard when the people started to climb out the windows bleeding."
Op dat tijdstip botsten vanochtend bij het Belgische Halle twee treinen op elkaar. Misschien las ik toen ook wel een andere zin. Maar in ieder geval wel zinnen uit het verhaal You are not I van Paul Bowles, waarin een verstandelijk gehandicapte vrouw van de verwarring van een treinongeluk profiteert door weg te lopen uit de inrichting waar ze verblijft.
Toen ik het zo'n twintig jaar geleden voor het eerst las, vond ik het een van de intrigerendste verhalen die ik kende, en dat vind ik nu nog steeds. De manier waarop de vrouw erin slaagt weg te blijven uit de kliniek is ongehoord, maar laat ik het verhaal niet bederven door haar truc te verklappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten