"Als je op je sterfbed denkt: he wat vreemd, ik ben nooit iemand tegengekomen die iemand anders kende die ik ooit heb gekend. Er heeft nooit eens iemand mijn pad gekruist van wie ik het niet had verwacht. Dat zou gek zijn."
Arjen Lubach slaagt er in zijn roman Magnus in een hele reeks toevalligheden op te dienen en de lezer er nog in mee te laten gaan ook. Maar hij bewandelt wel een smal paadje waarop diezelfde lezer hem maar ternauwernood kan volgen.
De crux van Magnus is dat de ik-persoon in Stockholm op zoek gaat naar de hem totaal onbekende man die zijn creditcard misbruikt. Hij weet hem op te sporen, met behulp van een fototoestel en, dat spreekt vanzelf, een fikse portie mazzel. Of toeval, zo je wilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten